Sterilisatie bij de vrouw

Er kan een moment in het leven van iedere vrouw komen dat ze besluit geen kinderen (meer) te willen. Vaak gaat daar een periode van twijfel aan vooraf maar op een gegeven moment wordt de definitieve keuze gemaakt. Dan zijn er eigenlijk twee mogelijkheden, tijdelijke of definitieve anticonceptie (sterilisatie).

Tijdelijke anticonceptie

De meest bekend vorm van tijdelijke anticonceptie of tijdelijke sterilisatie is natuurlijk het gebruik van de anticonceptiepil door vrouwen. Door het slikken van de pil wordt voorkomen dat de vrouw zwanger kan raken. Het nadeel van het gebruik er van is natuurlijk dat het op een onnatuurlijke manier ingrijpt in de menstruatiecyclus van de vrouw en dat vrouwen dus op die manier verplicht worden om hormonen te slikken.

Definitieve anticonceptie of sterilisatie

Definitieve sterilisatie is behoorlijk ingrijpend omdat er daarna geen weg meer terug is voor een vrouw. Vanaf het moment van definitieve sterilisatie kan een vrouw voor de rest van haar leven geen kinderen meer krijgen. Een dergelijke keuze wordt dan ook in bijna alle gevallen zeer overwogen en in overleg met de partner gemaakt.
Een groot voordeel van definitieve sterilisatie is dat het erg betrouwbaar is natuurlijk, u hoeft zich geen zorgen meer te maken over anticonceptie en het eventueel ongewenst zwanger raken. Daarnaast blijft uw hormoonhuishouding in balans, hetgeen niet het geval is bij het gebruik van de anticonceptiepil die de menstruatiecyclus beïnvloed. Als de vrouw bijvoorbeeld sopt met de pil, kan de menstruatie opeens veel heftiger worden. Bovendien is sterilisatie uiteindelijk goedkoper, omdat tijdelijke anticonceptie middelen gepaard gaan met terugkerende kosten.
Maar zoals hierboven al vermeld, een groot nadeel van sterilisatie is het definitieve karakter ervan, er is geen weg meer terug. In ieder geval is het aan te raden dat u er als vrouw heel goed over nadenkt, voordat u besluit tot definitieve sterilisatie over te gaan.

Print je mooiste rompertje!

Print je mooiste foto op een rompertje!

Hoera, een nieuwe wereldburger! Natuurlijk wil je de trotse ouders verrassen met een origineel cadeau. Lastig om iets te bedenken? Welnee! Laat een rompertje bedrukken met je allermooiste foto. Gegarandeerd dat jouw cadeau een groot succes is!

Trotse ouders
Het blijft een wonder, zo’n piepkleine wurm met alles erop en eraan. Geen wonder dat de kersverse ouders stralen van trots. En waarschijnlijk doe jij dat als tante, oom, opa, oma, buurman, buurvrouw of collega ook een beetje. Of een heleboel.

Persoonlijk cadeau
Nadat je de kleine hebt bewonderd en je beschuit met roze of blauwe muisjes hebt opgegeten, is het tijd voor een cadeau. Stel je de blij verraste gezichten van de nieuwbakken ouders eens voor als jouw pakje wordt geopend. Er komt een rompertje tevoorschijn dat bedrukt is met je mooiste, grappigste of meest ontroerende foto. Een rompertje met zelfontworpen print is een cadeau met een persoonlijk tintje. Met zo’n bijzonder cadeau val je altijd op.

Kies je foto
Welke foto er op het rompertje komt? Dat bedenk jij! Een afbeelding van de baby of van papa en mama doet het altijd goed. Misschien wil je graag zelf op baby’s buik staan. De hond, kat of het konijn zijn ook perfecte fotomodellen.
Ben je creatief met bijvoorbeeld Photoshop, dan kun je de print op het rompertje nóg persoonlijker maken. Laat je fantasie de vrije loop en knutsel een afbeelding in elkaar waar iedereen nog lang over napraat.

Welke maat?
Op elk geboortekaartje staat de lengte en het gewicht van de baby. De maat van de baby correspondeert met zijn of haar lengte. Zo zijn de meeste pasgeboren baby’s ongeveer 50 centimeter lang, wat overeenkomt met maat 50. Toch doe je er niet verstandig aan die maat te bestellen. Ook niet als je al héél snel na de geboorte op kraambezoek gaat. Baby’s groeien namelijk als kool. Na een maand hebben ze doorgaans maat 56, na twee maanden maat 62, na drie maanden 68 en na een half jaar 74. Op hun eerste verjaardag hebben de meeste kinderen maat 80.
Omdat baby’s zo snel groeien, kun je de romper het best een of twee maatjes groter bestellen dan op het moment van jouw bezoek nodig is.

Rompertje bedrukken
Ga je binnenkort op kraambezoek? Neem dan zo’n origineel cadeau mee. Ga naar Reclameland en laat heel eenvoudig een rompertje bedrukken.

Sporen na de bevalling

Het is erg mooi om zwanger te zijn, vooral als je de kleine eindelijk in je armen hebt.  Alleen is het wel erg moeilijk om dan weer af te vallen.

In de negen maanden gedurende de zwangerschap heeft je lichaam veel ontwikkelingen ondergaan, daarom neemt het gewicht toe. Deze kilo’s komen van de placenta, de baby en de vruchtvliezen. Wel is het erg belangrijk om na de bevalling voldoende rust te nemen. De bevalling heeft namelijk veel impact op het lichaam gehad. Het is altijd verstandig om eerst de dokter te vragen hoe het zit, in de meeste gevallen kun je na ongeveer 6 weken weer stapsgewijs beginnen met sporten.  Wel is het belangrijk om dat te doen onder toezicht van de dokter of van een fitnessleraar.

Je moet je lichaam niet te moe maken, anders zal het moedermelk niet snel geproduceerd worden. Daarom is het belangrijk rekening te houden met het aantal uur dat je sport per week.

Roeien is een goeie manier om je arm en been spieren te trainen en om af te vallen na de bevalling. Je gebruikt nog veel meer spiergroepen. Dit is ook erg goed voor je lichaamsvet omdat je veel calorieën verbrand. Met roeien worden ook de stabilisatie spieren in de romp getraind. Dit zijn de spieren die zorgen voor een goede houding.

Roeien is erg goed voor de algemene fitheid en de conditie. Ook is het een goeie manier om vet te verbranden en op kracht te gaan trainen. Ook hier is het belangrijk om weer goed op je eet gewoontes te gaan letten. Conditie opbouwenis wel belangrijk wanneer je gaat roeien. Je moet niet gelijk fanatiek gaan roeien. Hierdoor heb je kans dat je een blessure oploopt

Wanneer de 20 weken echo?

De 20-weken echo is echo waarvan je zelf mag weten of je deze wilt laten uitvoeren ja of nee. Iedereen heeft zijn eigen mening erover waarom ze er wel of niet voor kiezen. Een 20-weken echo zit in je basisverzekering en wordt dus altijd vergoed. Het doel van een 20-weken echo is om er achter te komen of je kindje eventuele afwijkingen heeft of niet. Helaas, geeft deze echo ook geen 100% zekerheid op een gezond kindje.

Wanneer

De 20-weken echo, de naam zegt het eigenlijk al, een echo die plaats vindt rond de 20 weken van je zwangerschap. De echo kan ook prima een week eerder of een week later gedaan worden. Echter kan de echo in week 22 al niet meer gedaan worden, omdat het dan lastiger is om de echo goed te kunnen doen.

De 20-weken echo

Voordat je de echo gaat laten doen, heb je eerst een gesprek met de gene die de echo gaat uitvoeren. Dit kan een huisarts, gynaecoloog of verloskundige zijn. Een 20-weken echo kan je waarschijnlijk voor een groot deel gerust stellen. Maar nooit voor 100%, omdat de echo geen zekerheid geeft op een gezond kindje. Daarnaast kan de echo ook voor onnodige onrust zorgen. Blijkt er toch wat verdachts te zijn gevonden tijdens de echo, dan wordt er geadviseerd een vervolgonderzoek te doen. In dit onderzoek wordt er nog nauwkeuriger naar je kindje gekeken. Het kan wezen dat er echt iets aan de hand is, maar het kan ook wezen dat er niets aan de hand is.

Onderzoek

Tijdens de 20-weken echo worden er allerlei verschillende dingen bekeken en onderzocht. Er wordt gekeken of er eventuele afwijkingen zijn, of er een open ruggetje is of een open schedel, of het kindje wel goed genoeg groeit en of er voldoende vruchtwater aanwezig is.

Bron: Kraamzorgrandstad.nl

Samen leren opvoeden

Meneer en mevrouw Pieters leren om samen op te voeden

Meneer Pieters*) is een lange rustige man, geboren in Antwerpen. Mevrouw Pieters is klein, een beetje mollig, levendig pratend en afkomstig uit Amsterdam. Zíjn zwijgen nodigt háár uit om het woord te nemen. Meneer houdt van orde, mevrouw van gezellige drukte. Hun karakters lijken bijna tegengesteld aan elkaar. Dat is lastig bij het opvoeden van hun zoon Bert. Bert is negen jaar en luistert de laatste tijd slechter naar hen. Hij doet vaker zijn eigen zin.

“Ik zei Bert gisteravond dat hij zijn kamer moest opruimen”, zegt vader tegen moeder, “want het was een rotzooi! En dan kom jij een kwartier later en zegt hem dat hij dat níet hoeft. Geen wonder, dat hij steeds ongehoorzamer wordt!” Mevrouw Pieters kijkt haar man verontwaardigd aan: “Ja, maar ik wil niet zo’n ‘Pietje Precies’ zijn als jij. En Bert hoeft dat voor mij ook niet te worden. Jij máákt Bert zo ongehoorzaam door hem steeds op zijn nek te zitten.”

Op één lijn komen
Meneer en mevrouw Pieters hebben vaag het idee dat ze als echtgenoten op één lijn moeten komen. Allebei proberen ze de ander over te halen om het op hún manier te doen. Daar lopen ze in vast. Op mijn verzoek vertelt vader iets over zijn eigen opvoeding: “Ik ben enig kind en ging mijn eigen gang. Mijn ouders moedigden dit aan”. “En hoe aten ze vroeger bij u thuis een gekookt eitje?”, vraag ik onverwacht. Ongelovig kijkt hij me aan. “Nou, eens kijken, gewoon aan het einde van de maaltijd leeg lepelen, geloof ik.” Moeder springt er direct op in: “Bij ons ging het vroeger heel anders. Ik ben de oudste van vier kinderen en omdat mijn moeder ziekelijk was moest ik veel op mijn zusje en broertjes passen. Wij aten ons eitje héél anders. Een boterham smeren en in kleine stukjes snijden. En dan neem je een hapje ei met een stukje brood.”

Eitje eten
Ik vertel dat ouders vaak denken dat hun eigen manier van doen de enige juiste is: “Iedereen denkt bijvoorbeeld dat zijn manier om een eitje te eten de enige normale is. Maar het helpt niet als je elkaar probeert te overtuigen en te veranderen”. Ik zie ze allebei knikken en vervolg: “Hoe je kinderen opvoedt, heeft alles te maken met de opvoeding die jij zelf hebt gehad. Als ik jullie kritiek hoor geven op elkaars manier van opvoeden, klinkt dat als gauw als: ‘jij bent zélf niet goed opgevoed’. Dat wil niemand graag horen. Respecteer elkaars achtergrond en probeer de ander niet jouw manier van opvoeden op te dringen. Kijk samen wanneer de aanpak van meneer het beste is en wanneer die van mevrouw. Iedereen heeft zijn eigen sterke kanten als opvoeder.”

Nagepraat
De volgende keer vertellen meneer en mevrouw dat ze er thuis over nagepraat hebben. Ze hebben afgesproken dat moeder erop toeziet dat Bert regelmatig zijn kamer opruimt. Vader zal zich daar niet mee bemoeien, dat werkt het best. Maar als Bert wegens ongehoorzaamheid uit de klas is gestuurd, dan zal hij eerst met de meester praten en daarna met vader. Daar is vader weer beter in.
Aan het eind van het gesprek vraag ik hoe Bert zijn eitje mag eten. Op zíjn manier, of op háár manier?. Meneer Pieters antwoordt: “Je zult het geloven of niet, maar Bert eet zijn eitje alleen hardgekookt, op brood met een dotje ketchup. Hij liever dan ik!”.